بلند مرتبه پيکر، بلندبالا سر

فقط به تربت اعلي، سجده خواهم کرد

که بنده‌ي تو نخواهد گذاشت، هرجا سر

قسم به معني لا يمکن الفرار از عشق

که پر شده است جهان، از حسين سرتاسر

دلم هواي حرم کرده است مي‌داني

دلم هواي دو رکعت نماز بالا سر

سيد حميدرضا برقعي

ارباْ اربا شده چون برگ خزان مي ريزي
کاش مي شد که تو با معجزه اي برخيزي
مانده ام خيره به جسمت که چه راهي دارم
بايد انگار تو را بين عبا بگذارم
بايد انگار تو را بين عبايم ببرم
تا که شش گوشه شود با تو ضريحم پسرم...

خيلي زيبا بود من اين شعر رو خيلي دوست دارم تقريبا بيشتر اشعار آقاي برقعي رو حفظم...

انشالله زيارت شش گوشه نصيبتان.

مارو در دعاهايتان از ياد نبريد