کد ثانیه شمار

بچه شش هفت ساله شده بود.یک روز این زن از خانه رفت بیرون. دید پسرش در میان بچه ها از همه ضعیف تر است بچه های کوچکتر از او ، وی را به زمین می زنند.این زن خیلی غصه دار شد.آمد فکر کرد دید این بچه بابا ندارد. پدرها می آیند بچه ها یشان را می برند و این پسر می بیند.فکر کرد که چه کند.یک نقاش آورد و گفت عکس یک جوان رشید را بکشد و برای او نشان و شمشیری بگذارد. نقاش عکس را کشید. آن را قاب کرد و روی دیوار نصب نمود و پرده ای روی آن کشید.

فردا که بچه خواست از خانه بیرون رود گفت: میخواهی پدرت را ببینی؟گفت بله. پرده را کم کم کنار زد.این بچه چشمش را به عکس دوخت. همانطور که نگاه می کرد دید بازوی بزرگی دارد. یک تکان به بازوهایش داد. نگاهی به ابرو و صورت پدرش کرد چهره اش باز شد. به سینه او نگاهی کرد و سینه را جلو داد. مادر گفت: هر وقت کسی با پدرت کشتی میگرفت پای او را می گرفت و به پشت بام می انداخت. کم کم پسر قوت و قدرت گرفت. وقتی از خانه بیرون می آمد بچه ها جرات نمیکردند نزدیک او بروند.

کسی که یاد ولی خدا و عزیز خدا میکند قوی می شود. شما هم غصه دار نباشید. چون صاحب دارید. خدا و پیامبر و امامها صاحب شما هستند. در پیشامدها و اضطرابها شکست نخورید. صاحب ما همه ما را یاد میکند. ما را رها نمیکند. انسان که یاد امام زمان عج کند اینطور می شود. میرزا جوا آقا برای غیبت حضرت حجت این مثال را زد که مردم سرشکسته نباشند و بدانند صاحبی دارند.

برگرفته از وبلاگ دوست عزیزم علی اصغر صادقی